yorgunum ey hayat yorgun

Konu: yorgunum ey hayat yorgun Cuma Ekim 10, 2008 7:12 am

yorgunum ey hayat yorgun

Her sonbahar gelisinde dokulur yapraklar birer birer, her biri bir tarafa savrulur.
"Hazan mevsimi, doganin da olum mevsimidir" derler.
"Elveda zamani, huzun mevsimi, ayrilik mevsimidir" derler.
Oysa ben mevsimler icerisinde en cok sonbahari severdim bir zamanlar.
Ucurum kenarlarinda acan sari sari cicekleri bir de, cicekler arasinda.
Dusme tehlikesiyle de olsa uzanip kokusunu icime cekerdim yudum yudum, nefes nefes... Hayatin butun derinligini, dinginligini, gizini orada ve onlarda bulurdum...
Dalindan ayri dusen her yapragin huznunu yasiyorum simdi ey hayat!
Sararmis, gazel olmus, solmus ve ruzgarin onunde savrulan yapraklarin huznunu.
Gonlumde sonbahar ruzgarlari esiyor, sarkilar daha bir icli caliyor simdi , gonlum yorgun, gonlum kus, gonlum suskun...
Bogazimda dugum dugum hasret, bulut bulut gozlerimde cakiyor simsekler...
Gurbetten gurbete savrulan insanlarin ic acisini duyuyorum icimde her sonbahar gelince...
İcimden kopan her duygu kirintisi yuregime batiyor...
Yapraklar gibiyim ben de ey hayat,
her sonbaharin gelisiyle beraber bende sonbahari yasiyorum sonunda ilkbaharin mujdesi olsa da...
Ben hep guzdeyim...
Her baktigimda soluk sari yapraklar gibi duruyor aynalarda ki yuzum, icim, disim sonbahar ey hayat.
Butun anilar yaprak yaprak sokaklara dokulmus.
Kardan bir kefenle kocaman bir dag gibi gelip oturmus gogsumun uzerine huzun...
Yorgunum, cok yorgun ey hayat, vefasiz dunyanin ihaneti beni bitirdi...
Bilirim ne yapsamda bir sonbahar yapragina yazgiliyim, degistiremiyorum yazgimi...
Acilara, huzunlere, sevdalara, sararmis yapraklarin ruzgardan savrulusuna yazilmis adim neylersin.
Terkedilmis evlerin hanelerine, yipranmis defterlerin sayfalarina yazilmis adim...
Bilirim sonbaharlarin sari kaderine yazilmis sonu hazin kucuk bir oykuyum ben,
kimselerin acip okumadigi bir kitapta;
uzerine huzun tozlari serpilmis kederli gecelerin sonbahar ruzgarlaridir belki de; butun bu yasadiklarim...
Ki, sonbahar yapraklari gibi dokulup, dokulup savrulup gidiyor omrum elimden...
Sonunda gucum tukenip dusecegim belki ya da kendi yuregimden tasinip gidecegim kimsenin bilmedigi, ulasamadigi, ugramadigi bir yurege...
Varsin karanlik geceler yokluguma agit yaksin, sahte sevgilerle avutsun hicranimi zaman...
Kac yildir ki, yasamin ugramadigi mezarliklar gibiyim, icime binlerce olu gomulu. Dolasip duruyorum agaclarin dokulmus yapraklari arasinda,
Bilmem bu kacinci cigligimdir ey hayat, sesimi duyuramadigin .
Bilmem bu kacinci imdat...
Şimdi vurulmus bir kus kanadi gibi duygularim, siginacagim dal da yok. Yipranmis, paralanmis eski bir giysi gibi duruyor uzerimde omrum...
Her ihanet onulmaz bir yara acti yuregimde, ne yapsam durmuyor kanama.
Kahretsin...
İcimin yasayan sevincli yanini oldurduler ey hayat, huzne bulandi her yanim,
Şimdi ihanetin kara bulutlari kaplamis gogumu, gunesli gunlere hasretim ey hayat...
Ellerine kapaniyorum simdi, anla beni, al beni...
Bir sonbahar yapragi gibi bekletme son yaprakta.
Birak alip gotursun beni sari yapraklariyla sonbahar ruzgarlari,
yapraklar gibi savurup savurup gotursun uzaklara...
Bir varmis bir yokmus diye baslar butun masallar.
Ellerim soguk simdi usuyorum, bedenim,dudaklarim buza donmus...
Yokumsa beni ey hayat, dogmamis gibi...
Sayki hic yasamadim, tatmadim, aciyi, ihaneti.
Masalim da olmadi sonu mutlulukla biten.
yorgunum ey hayat, yorgun

Konu: Geri: yorgunum ey hayat yorgun Cuma Ekim 10, 2008 10:44 am

Paylasim icin Tskler Emegine SagLik Afraze16

Konu: Geri: yorgunum ey hayat yorgun Paz Ekim 12, 2008 10:34 am

ben tşk ederim

» yorgun duserim ben
» :..Hayat Felsefesi..: